dinsdag 7 oktober 2014

Baarmoeder te huur?

"Het is begonnen!" Iets van die strekking riep ik twee jaar geleden, toen ik om zeven uur 's ochtends mijn schoonzus belde. Ik was hoogzwanger. Bijna zestien uur later beviel ik.

Van mijn neefje.

Ik was draagmoeder. Eigenlijk moet ik zeggen: ik bén draagmoeder, want wanneer je zoiets meemaakt blijft het voor altijd een wezenlijk onderdeel van wie je bent. Al een paar dagen haal ik herinneringen op en beleef ik in gedachten mijn zwangerschap, bevalling en de intense periode daarna opnieuw.

Gisteravond keek ik televisie. De EO zond een reportage uit over "Illegaal draagmoederschap". Omdat ik nog steeds gebiologeerd ben door het onderwerp draagmoederschap en omdat ik het één en ander gehoord had over de manier waarop de reportage tot stand was gekomen, stemde ik -geheel tegen mijn gewoonte- af op de EO.

In het half uur dat volgde viel ik van de ene verbazing in de andere. Men schetste een beeld van een florerende handel in verhuurbuiken. De programmamakers deden het voorkomen alsof je op het internet struikelt over de advertenties van draagmoeders die voor grote sommen geld hun baarmoeder beschikbaar stellen. Er kwamen "deskundigen" aan het woord die er schande van spraken dat er geen toezicht was bij het tot stand brengen van deze zwangerschappen en er waren twee dames met een verborgen camera gefilmd.

Terwijl ik naar het programma keek, begon ik me af te vragen waar ze toch ál die advertenties hadden gevonden, want ondanks dat ik al jaren alles wat er te lezen is over het onderwerp verslind, ben ik ze zelf niet tegengekomen. Wel zag ik de oproepjes van mannen die dolgraag samen een kind zouden opvoeden. Mannen die, als ze aankloppen bij de instanties die beslissen wie een kind mag krijgen met behulp van een draagmoeder, keer op keer een keihard "NEE" te horen krijgen. De betreffende mannen staan, als ze niet een lieve vriendin hebben die ze wil helpen, voor een nagenoeg onmogelijke opgave. Het vinden van iemand met een groot hart die bereid is om hun kindje te dragen. De vrouwen die dat willen doen, zijn maar met heel weinig. Draagmoeders die er een som geld voor willen hebben zijn er nog veel minder. Het offer dat je brengt is namelijk niet met geld te vergoeden.

De draagmoeders die ik ken (geloof me, ik ken ze bijna allemaal) dragen uit liefde, ze dragen omdat ze weten hoe het is om intens naar een kind te verlangen, ze dragen omdat ze het geweldig vinden om trots te kunnen zijn op wat ze hebben gepresteerd en misschien omdat ze het zo fijn vinden om zwanger te zijn. Ik weet zéker, dat zelfs het gros van de draagmoeders die wél een (onkosten-)vergoeding vragen, niet dragen om er rijk van te worden. Je draagt negen maanden een kindje in je buik. Je ondergaat hormonale veranderingen, voelt schopjes, je bent misselijk, je bevalt, je voelt gemis, je bent trots, je huilt en je lacht. Je zult nooit meer dezelfde zijn. Er zullen altijd mensen zijn die rijk willen worden van de wanhoop van een ander, maar ik garandeer je dat je ze met een vergrootglas zult moeten zoeken.

Eén van de deskundigen die aan het woord kwam sprak er schande van dat een heimelijk gefilmde draagmoeder aangaf eisen te stellen aan het stel waarvoor ze een kindje zou gaan dragen. Eén van deze eisen was dat de ouders in spe huisdieren moesten hebben. Kortzichtig noemde hij deze voorwaarde. Mag je als draagmoeder niet vasthouden aan wat je belangrijk vindt? Mag je niet een droom hebben voor het kind dat je zo liefdevol op de wereld zet? En wie is deze "deskundige"om te oordelen over deze droom? Kennelijk mag je alleen geven en zelf geen enkele voorwaarde stellen.

Ik ken meerdere vrouwen die een kind, of zelfs een tweeling hebben gedragen voor een homostel. Zij hebben dit weloverwogen gedaan. Ze hebben tijdens hun zwangerschap en daarna in contact gestaan met de Raad voor de Kinderbescherming. Ze hebben gesprekken gehad met counselors die ervaring hadden met dit soort trajecten. Ze zochten contact met lotgenoten. Deze vrouwen en deze mannen wisten wat ze deden en waarom ze het deden. Vanavond zag ik mensen die er verstand van pretendeerden te hebben zich afvragen waarom er geen enkel toezicht op deze zwangerschappen was. Ze bliezen hoog van de toren over de schandelijkheid van het "zomaar" zelf insemineren en zonder begeleiding zwanger worden van de draagmoeders. Barbaarse praktijken! Ik kan me niet herinneren dat er een horde instanties meekeek toen ik zwanger werd van mijn eigen dochter. Ik kan me ook niet voorstellen dat de ouders van kinderen uit probleemgezinnen, mensen die het misschien wel volstrekt koud laat hoe het met hun kinderen gaat, eerst toestemming moesten vragen voor ze zwanger werden. Maar déze groep mensen, bij wie een kindje heel erg gewenst is, deze groep moet weigering na weigering incasseren en maar gewoon accepteren dat het nooit zal lukken?

Zoals ik al aangaf kennen wij draagmoeders elkaar allemaal. Het is een ontzettend klein wereldje. Eén van de twee gefilmde dames ken ik ook. Ze was benaderd door een stel dat een diepe kinderwens koesterde. Ze vroegen haar om met hen te praten, om haar ervaringen te delen. Heel duidelijk niet als potentiële draagmoeder, maar puur om dit stel op weg te helpen met informatie, sprak ze met hen af.  Een beetje onwennig vertelde ze over haar eerste draagmoederschap, ze vertelde om het ijs een beetje te breken dat ze ook bést een paar ludieke voorwaarden had gesteld aan het stel waarvoor ze een kind ging dragen. Ze nam ze mee in het avontuur dat ze had beleefd, in de achtbaan waar ze maandenlang in had gereden, in de hoop dat ze deze wensouders een beetje kon helpen. Ze hoopte wat onzekerheden weg te kunnen nemen en ze geloof in een goede afloop te geven.

Wat ze hen gaf was prachtig materiaal om met creatief knip- en plakwerk haar en daarmee alle draagmoeders door het slijk te halen.

Mij stemt het verdrietig. Kennelijk is het voor de EO (uitgerekend de EO!) niet te bevatten dat echte naastenliefde bestaat, zonder prijskaartje.

Vandaag vier ik mijn draagmoederschap. Vandaag vier ik dat ík wél weet wat liefde is en dat  ík wél geloof in mensen met louter goede bedoelingen. Vandaag vier ik dat ik weet hoe het voelt om iemand een kind te geven en dat ik weet hoe enorm de impact van het geven van dat cadeau is en vandaag vier ik dat de mensen aan wiens mening ik wél waarde hecht zich ook zo hebben opgewonden over de riooljournalistiek die de EO vanavond heeft laten zien.

Ik hef vandaag het glas; op de liefde!













21 opmerkingen:

  1. Sonja van der Veen7 oktober 2014 om 11:22

    Prachtig geschreven tegengeluid, E. Ben blij dat je je hart hebt gelucht en de heel andere kant, die van echte naastenliefde, hebt belicht. Ik zit al even te broeden op een reactie, en heb besloten om gewoon vanuit mijn hart te schrijven, net als jij hebt gedaan!

    Ik heb het programma niet gezien, want ik kijk eigenlijk nooit naar de EO. En ik ga de herhaling ook niet bekijken op Uitzending Gemist, alleen maar om "live" te zien wat jij, en anderen, al zo duidelijk en eerlijk hebben beschreven: een zeer eenzijdig belicht programma met maar één vooropgezet doel, zodat er geen ruimte voor journalistieke integriteit kan zijn. Woorden verdraaien, knippen in beelden, filmen met een verborgen camera en de sensatie opzoeken, het riekt naar propaganda. Terwijl juist voor dergelijke onderwerpen eerlijke informatie en emoties zo belangrijk zijn. Niet alleen voor het vormen van een goed gefundamenteerde mening, maar ook voor het wegnemen van onwetendheid. Want daar worden veel meningen toch vaak op gebaseerd.

    Bij een onderwerp als draagmoederschap vind ik dat zeer begrijpelijk. Draagmoederschap, en aanverwante onderwerpen als eiceldonatie en embryoselectie, is toch voor veel mensen een "ver-van-mijn-bed-show". Des te belangrijker lijkt het mij om een dergelijk platform (lees: massamedia & de Publieke Omroep) dan ook te gebruiken voor een eerlijk, informatief inzicht in deze ethische kwesties, in plaats van misleiding, sensatie en eigen gewin voorop te stellen. Zeker als je als omroep in je eigen mediacode pretendeert onafhankelijke en kwalitatief hoogwaardige nieuws- en informatieprogramma’s te maken, te handelen naar het Heilige Schrift en te geloven in de waarachtige god en waarachtige mens. Helaas is de waarheid in deze documentaire ver te zoeken.

    Jouw verhaal daarentegen toont gelukkig een heel andere kant. Die van Liefde met een hoofdletter L! Vanuit begrip en compassie de Liefde voor en het geluk van een ander vooropstellen. En vanuit Liefde een kind op de wereld zetten, die echt gewenst is en gekoesterd en geliefd zal worden. Zonder commercieel belang, maar met als enig persoonlijk gewin: het volgen van je hart en geluk toevoegen aan je familie! En dat is wat de wereld nodig heeft en de wereld mooier kleurt; echte naastenliefde!

    Sonja

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je voor je lieve woorden en je uitgebreide reactie Sonja!

      Verwijderen
  2. super zo als je het omschrijft, vaak zijn het de klungels ,.die alles achter hun bureau te weten hoe alles in elkaar zit. 9 van de 10x zitten ze mis. ik vind dat je heel goed hebt uitgelegd hoe het echt zit, wou dat mijn zoon een schoondochter zo zonder de hele adoptie procedure aan hun diep gewenste kindje konden komen. maar met dit soort verhalen zal dat ook wel straks niet meer kunnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beatrix Brandon Bravo7 oktober 2014 om 13:48

    Lieve Ester, ik heb met tranen in de ogen jouw verhaal gelezen.
    Ik denk, als je dit naar DeTelegraaf/Vrouw stuurt ze het heel graag publiceren.
    Het zou ook zeker een item zijn voor Humberto Tan met zijn Late Night.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Beatrix,

      Bedankt! Ik heb begrepen dat mijn verhaal via via al naar de telegraaf is gestuurd. Ik ben vooral heel blij dat ik best veel mensen een andere kant heb kunnen laten zien.

      Verwijderen
  4. Hoi Sonja,

    Heel mooi geschreven. Wij (mijn vriend en ik) zijn ons aan het oriënteren betreffende het draagmoederschap omdat wij heel graag een kind zouden willen opvoeden. Echter lopen wij tegen een aantal zaken aan zoals; Waar kunnen wij informatie hierover vinden? Ervaringen van andere stellen? Hoe kom je in contact met draagmoeders? Wellicht zou jij ons wat tips kunnen geven?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Stefan,
      Ik vermoed dat je mij, Ester, bedoelt. Je kunt veel informatie en ervaringsverhalen vinden op bijvoorbeeld zwangervooreenander.nl en het bijbehorende forum. Daar kun je ook draagmoeders naar hun ervaringen vragen.

      Verwijderen
  5. Beste Esther,

    Wat een mooi blog.....zeer mooi geschreven!
    De tip die we hierboven lazen over het toezenden naar de krant, ondersteunen we van harte!
    Waarschijnlijk zelfs al binnenkort daar te lezen.

    Ter korte introductie; wij zijn twee mannen met een kinderwens.
    Een zeer goede vriendin biedt zich aan als draagtante, maar niet met eigen eicel.
    Een andere vriendin biedt ons haar eicellen aan.....zij heeft geen baarmoeder meer.
    Medisch gezien lopen we tegen torenhoge muren en bergen op!
    We worden niet geholpen en een juridisch traject zijn we inmiddels gestart.

    Zodoende houden we ook de optie open voor het vinden van een draagmoeder die wel met eigen eicel wil dragen.
    Gelijk inhakend op het stukje dat je schrijft over de docu van de EO; wij komen de dames wél tegen in onze zoektocht.
    Dames die vreselijke bedragen vragen bijvoorbeeld.......de duistere praktijkjes die genoemd worden, ze zijn er.....maar we hebben het snel genoeg door.

    We zoeken al een zeer geruime tijd; vonden we de vrouw maar die, zoals je het zo mooi omschrijft, dit uit liefde voor ons wil doen!
    En gestel onze vriendinnen mogen en kunnen ons op een goed moment wél helpen, natuurlijk komen wij dan voor onkosten te staan......de kosten die zij niet zouden hebben als ze ons niet zouden helpen.
    Niet meer dan logisch!!
    Hetzelfde zou gelden voor de vrouw die voor ons zou willen dragen, die gebruik wil en kan maken van haar eigen eicel.

    Persoonlijk zouden wij het niet erg vinden als wij als stel bijvoorbeeld gescreend zouden worden; waar komt het kindje terecht?
    Okay.....men doet dat bij een hetero-stel, die op de natuurlijke wijze een kindje krijgen, ook niet als zij zwanger zijn......maar dat zouden we nog behappen.
    Echter een ander verhaal dat wij onlangs van twee mannen hoorden die een kindje uit Amerika adopteerden gaat ons te ver; zij kregen voor ze het kindje gingen halen onder andere voorleesles!
    Moet je nagaan.....er komt een dame die jou gaat vertellen hoe je je kindje moet voorlezen......gewoon kleinnerend!

    Wat we dus kwijt willen is dat de misstanden waarover gesproken werd, dat die bestaan.
    We blijven geloven in wat je schrijft; Vrouwen die dit puur uit liefde doen!
    Wij vinden ook dat een kindje uit liefde geboren moet worden......ook al is de verwekking op een minder traditionele manier.
    De dame vinden die dat voor ons wil doen, is ons echter nog niet gelukt.

    Groet Michel en Eise

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Michel en Eise, ik weet dat ze bestaan. Vandaar dat ik ook aangeef dat er altijd mensen zullen zijn die misbruik maken van de wanhoop van een ander. Ik ben er echter van overtuigd dat ze in de minderheid zijn. De EO deed het voorkomen alsof je over de parasieten struikelt.

      Ik hoop van harte dat jullie wens in vervulling zal gaan! Laat eens een berichtje achter over hoe het verloopt. Dat zou ik erg waarderen.

      Verwijderen
    2. Hallo Esther,

      Wij hopen daar werkelijk vurig op!
      Dank voor je lieve wensen.....

      Op Facebook hebben wij een pagina die puur en alleen over onze Kinderwens gaat en aldaar zijn wij volledig openlijk te volgen.
      Onder kopje INFO en vervolgens kopje DETAILS OVER JOU staat ons volledig verhaal.
      Zo ook via de volgende twee linkjes: Ons verhaal:

      https://www.cocamsterdam.nl/2014/08/20/kinderwens-van-michel-en-eise/

      En wellicht interessant het verloop van de eerste zitting:

      https://www.cocamsterdam.nl/2014/08/23/update-kinderwens-michel-eise/

      Greetz Michel en Eise

      Verwijderen
  6. Beste Esther,
    Draagmoederschap is iets niet natuurlijks, het is mooi wanneer je dit voor een nader wil doen, een moeder voor haar dochter, een zus voor haar zus of broer of een vriendin voor een hartsvriend/vriendin.
    Maar dragen voor een wildvreemde is raar, in mijn optiek is daar niets altruïstisch aan. Je kan mij niet vertellen dat al is het kind niet ontsproten uit jouw genetisch materiaal dat je deze zomaar afstaat, want het is zo’n mooi gevoel. Klinkklare onzin, jij zegt alle draagmoeders te kennen, ik heb er met diverse gesproken en eerlijk is eerlijk ik vind ze allemaal een vreemde tik hebben, als ik met ze spreek praten ze altijd over zichzelf als ware volkshelden, zij zijn goed bezig en willen allemaal erkenning om wat zij doen, maar als het nieuwtje er van af is gaan zij weer op zoek naar een andere zo niet meer belachelijkere uitspatting.
    Een aantal zijn zwaar seks-verslaafd of hebben een relatie met meer partners. Ik ben niet calvinistisch, maar er zijn toch echt grenzen aan het betamelijke, oh ja voor dat ik het vergeet de draagmoeders waar jij zo hoog van opgeeft vragen om geld, het varieert van enkele duizenden per maand tot een vergoeding van bijvoorbeeld een auto.
    Ik geloof niet meer in het altruïstisch gedachtengoed en ik hoop ook dat er spoedig een begin gemaakt word met een wetsartikel waarbij wensouders en draagmoeders volledig gescreend worden en gedurende het gehele traject gemonitord worden
    Aan de andere wensouders kant tel eens je zegeningen, waarom een kind van je eigen ei of zaad of zijn wellicht de wereldweesjes niet goed genoeg!
    Luc van Nieuwstede

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Beste Esther,
    Ik heb jouw epistel nog eens weloverwogen gelezen, Wat ik al vermelde wordt ook hierin weer bevestigd, zo zeg jij ik was draagmoeder, eigenlijk moet ik zeggen ik ben draagmoeder.
    Dat is nu jullie hele probleem, het is niet het wensouderpaar of het kind die belangrijk is, nee jullie zijn belangrijk. Dat is natuurlijk de wereld op zijn kop. Indien dit echt een gebaar van liefde is, weet je ook wanneer jouw rol (voorlopig) is uitgespeeld. Dat is namelijk wanneer het kindje geboren is en wanneer het gaat hechten aan het nieuwe gezin.
    Maar jullie willen maar in de belangstelling blijven staan, van kijk eens wat ik heb gedaan, hoe goed ik ben, en jullie etaleren jullie zelf via Facebook, web blogs en televisie, dit heeft niets meer met naaste liefde te maken, dit is pure zelfverheerlijking.
    Luc van Nieuwstede

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Luc,

      Bedankt voor je reacties. Ik kan na het lezen ervan twee dingen concluderen: allereerst zijn we het eens over één ding; ook ik geloof niet in altruïsme en mijn tweede conclusie is dat je ergens heel boos of gefrustreerd over bent. Dat vind ik vervelend voor je.

      Ik heb niet de illusie (en daarnaast ook niet de behoefte) je te overtuigen, maar er zijn een paar zaken waar ik toch op in wil gaan. Ik begin met je oproep aan de wensouders om een 'wereldweesje' (klinkt als een artikel van de wereldwinkel, de term is nieuw voor me) te helpen. Persoonlijk vind ik het bijzonder dat iedereen het maar normaal lijkt te vinden dat mensen zelf kinderen krijgen en niet kiezen voor adoptie, maar dat zodra het kinderen krijgen niet vanzelf gaat, je ineens verantwoordelijk blijkt voor het welbevinden van weeskinderen uit het buitenland. Die logica ontgaat mij volledig.

      Dan vertel jij me over mijn (ons) probleem. Ik ben blij dat je me er even op wijst, want ik was me niet bewust van dit probleem. Ik zal mijn schoonzus (die de eerste was om mij luidkeels toe te juichen bij het schrijven van mijn tegengeluid) melden dat mijn rol in het leven van mijn neefje is uitgespeeld. Ik was draagmoeder uit liefde. Het was een moeilijke, zeer weloverwogen beslissing en het geluk dat ik mijn schoonzus en zwager gaf, heeft mij ook heel veel gegeven. In die zin geloof ik dus niet in altruïsme. Ik ben er zelf ook een beter en zelfbewuster mens door geworden. Wat een cadeau aan mezelf!

      Als we het hebben over de belangstelling zoeken. In deze kan ik alleen voor mezelf spreken, maar de énige reden dat ik dit blog heb geschreven is dat er afschuwelijke onwaarheden werden uitgezonden door de EO met gemanipuleerde interviews. Ik zoek verder niet de media op en zal dit liever uit de weg gaan, tenzij ik een lans kan breken voor draagmoederschap in Nederland en dan met name om de slechte (niet bestaande) wet- en regelgeving onder de aandacht te brengen. Het zal je misschien verbazen, maar ook ik ben voorstander van duidelijke wetgeving. De invulling hiervan zie ik wellicht anders voor me dan jij.

      En ja, mijn draagmoederschap zal altijd deel van me zijn. En het is heel simpel, als je dit niet hebt meegemaakt, moet je hierover je oordeel voor je houden. Je hebt geen idee waar je het over hebt.

      Ik wens je veel wijsheid.
      Ester

      Verwijderen
    2. Beste Luc,

      eWat een woede wat een frustraties. als allereerste, Een wereldweesje, prachtig woord overigens, is niet zo een twee drie aan je hart te drukken. Maar dan nog, waarom zou je niet eigen kindje mogen wensen? Dat wil iedereen. Niemand die tegen mij zei; "wat een egoïst ben jij, waarom neem je geen wereldweesje?"

      Waarom, Luc, moeten draag en wensouders gescreend en gemonitord worden? Wat een enge gedachten heb jij. Elke vruchtbare idioot kan een kind op de wereld zetten, waar is die screening?

      Is mijn rol uitgespeeld? Mag ik niet van mijn draagkinderen houden? Mag ik geen deel uitmaken van hun leven? Ik schreeuwde nog van de daken; geef me een standbeeld, een miljoen interviews, een tv programma, helaas niemand luisterde. Belachelijk niet?

      Ook in heb een blog. En je bent welkom om mee te lezen. In mijn blog hou ik uit respect mijn Zusje en Zwager anoniem. In mijn blog is een tab boordevol informatie, omdat ik dat zo mis. Ik zou de wet graag veranderen, net als jij, want er is helaas geen goede regelgeving. De rede hiervoor is anders dan jouw beweegredenen.

      Luc, het ga je goed, en .. laat het los, je zal je er vast beter door gaan voelen.

      Verwijderen
  8. Beste Esther en Astrid,

    Om te beginnen even iets duidelijk maken, omdat ik kritiek heb over het hele gedoe rondom draagmoederschap wil nog niet zeggen dat ik woedend en/of gefrustreerd ben.

    Ik vind dat jullie nogal lichtvoetig omgaan met het hele fenomeen. Zoals ik al eerder vermelde kan ik nog begrijpen dat je een kindje draagt voor degene die je heel dicht naast je staan, ik geloof niet dat je dit doet voor wildvreemde mensen/stellen zonder persoonlijk gewin.

    Waarom wens en draagouders gescreend moeten worden, beantwoord je eigenlijk al in je motivatie. Iedere idioot kan kinderen verwekken cq baren maar komt dit ook ten goede aan het kind.

    Nu kan elke idioot zich zomaar openstellen voor draagmoederschap. Wat weten wij van deze vrouwen, wat is hun verleden, kunnen zij dit wel aan, wie doet de psychische check-ups? Allemaal vragen die onbeantwoord blijven maar dan de wensouders, wat is hun verleden, hoe gaan zij hiermee om ook allemaal vragen die onbeantwoord blijven. Wat is er mis dat dat net zoals bij een adoptieprocedure mensen gescreend, getraind en gemonitord worden.
    Het is nu eenmaal bewezen dat welke vorm van misbruik bij adoptie en pleeggezinnen percentueel veel minder voorkomt dan bij “normale” gezinnen juist door deze controle.

    Om op een ander punt terug te komen er is niets mis met het hebben van eigen kinderen of om die tegen je borst te drukken maar wanneer dit om medische of technisch (homosexuele stellen) niet mogelijk is om dit leren te respecteren en te accepteren. Niet alles lukt nu eenmaal in het leven! Een “wereldwees” verdient ook die warme ouder en wil ook tegen de borst gedrukt worden en wat belangrijker is die kindjes zijn er al, niets geen ingewikkelde niet natuurlijke trajecten op bijvoorbeeld Cypres of zaadinbrengen met een tuitje van de Etod. Maar ik snap wel waar de schoen wringt, adoptie is niet zo fancy en bovenal is er geen draagmoeder die zich maar in de schijnwerpers kan plaatsen.

    En om even een ander misverstand uit de wereld te helpen, ik weet wel degelijk waar ik over praat, heb diverse contacten gehad binnen het door jouw geroemde netwerk van mede draagmoeders.

    Om even te vertellen wat mij gevraagd is; een bedrag van vele duizenden euro’s per maand als onkosten vergoeding, een auto, een vergoeding voor de reiskosten, inwonen van een draagmoeder plus een onkosten vergoeding en dan doel ik niet op een positiejurk of inlegkruisjes. Daarnaast hadden een aantal van deze vrouwen een (erfelijke) persoonlijkheidsstoornis.

    Niemand is hierbij gebaat en daarom pleit ik voor een wet waarbij draagmoederschap aan zeer strenge eisen moet gaan voldoen.

    Het hebben van kinderen is iets moois, maar er moet wel over hen gewaakt worden dus geen “kijk mij eens even goed zijn” of ik doe dit voor een wildvreemde uit liefde bullsh.t. Het gaat over kinderen het meest precaire op deze aardbol!

    Ik hoef en hoef niets los te laten, ik heb twee geweldige kinderen met mijn partner de jongste geadopteerd uit de VS en wij hebben geen voorlees training gehad hoor) en de oudste uit de pleegzorg.

    Weet je onze oudste zoon (pleegzorg) is nu terug van een jaar backpacken en gaat economie studeren de ander zit op de basisschool wij hebben deze kinderen een toekomst gegeven en hierdoor zijn wij een veel beter mens gaan voelen.
    Luc van Nieuwstede

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Beste Luc van Nieuwstede,

    Ik sta echt versteld van je reactie op een blog als deze.
    Jammer, dat je moet benoemen dat jij een beter mens bent geworden omdat je deze pleeg/adoptiekinderen een betere toekomst biedt. Voor mij zegt dit al heel veel. Je roept nog al wat op met je reactie. Maar ieder heeft recht op zijn mening, natuurlijk. Misschien is het het respectloze wat me vooral tegen de borst stuit.
    Daarnaast zijn wereldweesjes geen product of iets dereglijks, we hebben het hier over mensen, over kinderen!! Het is geen soort waar je een blikje van open trekt. Deze kinderen zomaar plaatsen in andere landen, andere culturen, dat levert pas problemen op! Hechtingsstoornissen en persoonlijkheidsstoornissen, lege putsyndroom, indetiteitsproblematiek, etc etc etc.
    Ik ben het er mee eens dat er wetgeving moet komen omtrent draagmoederschap, maar niet om het tegen te werken. Maar om corrupte praktijken tegen te gaan en om het makkelijker te maken voor de ouders en de draagmoeder. Het kind dat uit deze samenwerking ontstaat is zo gewenst en zo geliefd dat meerdere mensen zich willen opofferen voor hem of haar. En als men dit wonder wil delen met de wereld, waarom zou dat niet mogen?? via blog, fbpagina of whatever??

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Beste Luc,

    Uit je reacties lees ik vooral dat jij (en je partner) ook ooit op zoek waren naar een draagmoeder en het niet hebt getroffen met de enkelen die je hebt gesproken.
    Het lijkt alsof je het niet kan verkroppen dat jij/jullie destijds niet de vrouwen bent tegengekomen die dit echt vanuit hun hart doen. Misschien jaloezie nu je er achter komt dat ze wel degelijk bestaan?
    Heel spijtig natuurlijk dat jij ze niet hebt getroffen destijds.
    Maar het geeft je niet het recht om alle draagmoeders over 1 kam te scheren.

    Wel fijn om te horen dat je nu zo gelukkig bent met je andere kinderen en ook zo trots op ze bent (en op jullie zelf).

    Carine

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Beste Simone,
    Ik ben geen beter mens geworden omdat wij een pleegzoon en een adoptiedochter hebben. Maar deze kinderen hebben wel mijn/ons leven enorm verrijkt.
    Maar hou alsjeblieft op dat kinderen geen producten zijn die je zomaar even uit een blikje trekt. Ooit wel eens in een pleegzorg/adoptie traject gezeten, denk het niet. Als er iets is waar je met je hart en verstand voor gaat zijn het deze kinderen. Draagouderschap maakt juist kinderen krijgen tot bijna een mode item.
    Je noemt alle problemen op wat je kan krijgen met een pleeg/adoptie kind. Geloof me we hebben er een aantal gehad en we zullen er met de jongste ook best nog een aantal te verwerken krijgen. Maar wat denk je van een draagkind, dat die niet in de puberteit komt, zich afvraagt waarom, waarom en waarom. Oh en pubers eigen, pleeg/adoptie/draag kunnen zo onredelijk zijn.

    Onze oudste weet wie zijn moeder is van kleins af aan, vader is onbekend hij ontmoet haar soms in de kliniek waar zij verblijft. Onze jongste is een nader verhaal, zij is gedropt in een babyluikje, voor haar zal het altijd in groot mysterie blijven en dat vertellen we haar al, want twee blanke mannen, een blanke hele grote broer en een donker meisje is zelfs voor een kind niet helemaal te begrijpen!

    Maar hoe ga je vertellen wie ze heeft gebaard niets is, ei-cel van een andere vrouw, zaad van pappa, maar wie was die vrouw dan? Ga er maar aan staan met een puber die je alles naar je hoofd slingert!

    Ik wil niet pretenderen dat je na het volgen van al deze verplichte pleeg en adoptie cursussen een volleerd psycholoog bent maar wel dat je redelijk kunt dealen met al deze vragen cq problemen.

    Bijna iedere ouder is trots op zijn haar kinderen, onze kinderen waren niet meer dan een hoopje mens, geen kind meer. Ze zijn en komen tot volle wasdom, kind zoals een kind hoort te zijn.

    En daar gaat een groot gedeelte van mijn epos over, het hebben van kinderen is geen gemeengoed en het is jammer dat mensen er een maakgoed van maken!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Heel veel respect voor jou E., voor wat je deed en doet! En in volle bewondering voor de rustige en respectvolle manier waarop je reageert op bekrompen en gefrustreerde mensen...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Adoptie is helaas niet altijd mogelijk. Mijn broer en zijn man hebben het hele traject moeten doorstaan van adoptie, maar de kans was heel klein dat het zou lukken. Ze zijn nu de gelukkigste papa's ter wereld en dat dankzij een draagmoeder. Adopteren is dus niet zo makkelijk als het lijkt.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Beste Luc,

    Ik lees jou reacties en mijn mond valt open van verbazing. Jij gelooft niet dat er mensen dingen doen zonder er beter van te worden?
    Wat denk je van alle bloeddonoren om maar een klein voorbeeld te geven?

    Zelf heb ik zaad gedoneerd voor een lesbisch stel zonder dat daar een vergoeding voor stond. De twee kindjes zijn erg gelukkig, twee fijne moeders en een donor op gepaste afstand. Ze weten dat ik hun moeders geholpen heb met hun kinderwens, natuurlijk niet precies hoe of wat, maar in grote lijnen. Via een wereld wondertje boekje waar het voor kinderen eenvoudig word uit gelegd.

    Dus voor je gaat lopen schreeuwen dat mensen die iets uit liefde doen zonder er wat voor te krijgen denk dan eens eerst goed na.

    Mvg Gerrit

    BeantwoordenVerwijderen